Κέτο Φανουρόπιτα

Φανουρόπιτα.

Αν χάσατε κάτι και δεν το βρίσκετε με τίποτα, μην ταράζεστε!!
Σας θέλω ψύχραιμους!

Υπάρχει μέθοδος αλάνθαστη, δοκιμασμένη στους αιώνες….
Μέθοδος που πάει από μάνα σε παιδί….
Μέθοδος που, τύφλα να έχει το FBI, η Ιντερπόλ, το Dark Web και τελοσπάντων όποιος badass βρίσκει χαμένα πράγματα….

ΘΑ ΤΑΞΕΤΕ ΜΙΑ ΠΙΤΑ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ.

Δεν ξέρω γιατί η ψυχή της μαμάς του Αγίου θέλει ενα κέικ χωρίς βούτυρο και αυγά, με επτά ή εννέα υλικά και γιατί όση ώρα το ετοιμάζουμε πρέπει να έχουμε ένα κερί αναμμένο και να θυμιατίζουμε κιόλας πριν αρχίσουμε, αλλά κάποιο λόγο θα είχε η γυναίκα!!

Φτιάχνουμε την πίτα γιατί η παράδοση λέει ότι η μάνα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή, σκληρή και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν απάνθρωπα.

Εξαιτίας της κακίας της, πήγε στην κόλαση.

Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά δεν τα κατάφερε.

Ο Άγιος παρακάλεσε λοιπόν, να μη φτιάχνουν τίποτα για αυτόν, αλλά μόνο για τη μνήμη και την ψυχή της μητέρας του. Για την ψυχούλα της μάνας του, κυριολεκτικά.

Τα βασικά υλικά στη συμβατική συνταγή είναι το λάδι, το αλεύρι και η ζάχαρη.
Από κει και πέρα προσθέτουν υλικά όπως χυμό πορτοκαλιού, καρύδια, σταφίδες, κανελογαρύφαλλα, ξύσμα πορτοκάλι, στα Δωδεκάνησα ξέρω λόγω δικής μου καταγωγής βάζουν ημίγλυκο κρασί ντόπιο και είναι ωραίο το αποτέλεσμα.
Όλα αυτά προφανώς και είναι έθιμα και ουδεμία σχέση έχουν με τη θρησκευτική πλευρά της υπόθεσης.
Μικρή μου άρεσαν όμως πολύ αυτές οι ιστορίες, και, για μένα, οι ιστορίες της γιαγιάς μου, αυτές, με έκαναν και αγάπησα λίγο πιο πολύ τη μαγειρική.
Έπρεπε να πεις,

«Άγιε μου Φανούρη, φανέρωσέ μου το… και εγώ θα φτιάξω μια πίτα για την ψυχή της μάνας σου» . Έπρεπε να κοιμηθείς, έβλεπες όνειρο την απάντηση, και έφτιαχνες την πίτα!  Την πηγαίνεις μετά από αυτό στην εκκλησία να διαβαστεί από κληρικό και μετά τη μοιράζεις ζητώντας να συγχωρεθεί η μητέρα του Αγίου.

Στην κέτο μόνο παραδοσιακοί δεν είμαστε και τα υλικά μας έχουν όλα τη δική τους χημεία και κάποιο λόγο που μπαίνουν στην κάθε συνταγή.

Το μόνο παραδοσιακό είναι ότι είναι νηστίσιμη.

Είναι παλιά η συνταγή, έκανα μικρές αλλαγές που βοήθησαν στην υφή.
Μυρίζει υπέροχα κανέλα και πορτοκάλι και το καλύτερο είναι ότι δεν υπάρχει δικαιολογία

«αχχχ… έφαγα συμβατική φανουρόπιτα, εντελώς κατά λάθος, μου έκανε επίθεση… »

Δε μπορώ να εγγυηθώ, ότι αυτή η πίτα αρέσει της μανούλας του Αγίου Φανούρη ή και ότι θα γίνει ο ντετέκτιβ που ψάχνετε και θα βοηθήσει στην εύρεση χαμένων πραγμάτων, σας το εύχομαι όμως!

Enjoy!