Pita Pockets around the world

Εδώ στη Δανία, οι πίτες είναι έτσι, γεμίζονται! Δεν ήξερα ότι και στην Κύπρο είναι έτσι.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΖΙΚΕΣ ΠΑΝΤΑ.

Μπορείς να φτιάξεις εύκολα τέτοια πλατιά ψωμάκια, αλλά δεν κρατάνε τη φόρμα τους όταν τα ανοίγεις έτσι, δεν έχουν την συνοχή να μην σπάσουν και πέφτει η γέμιση παντού!Μπλιαχ!

 

Η ψηλή θερμοκρασία σοκάρει τη ζύμη, γίνεται ατμός το νερό γιατί φουσκώνει και κάνει γρήγορα κρούστα.

Είναι λιγάκι chewy και κάνει φοβερά σάντουιτς! Το ψύλλιουμ στη φώτο αριστερά είναι ένα πιο άσπρο σε χρωμα και βγαίνουν έτσι! Δεν αλλάζει κάτι στην υφή, απλά το χρώμα.

Μπαίνουν και κατάψυξη χωρίς κανένα πρόβλημα. Κάνουν το τέλειο κολατσιό! 

…και προφανώς, ούτε κυπριακή είναι και σίγουρα όχι δανέζικη και, SURPRISE, ούτε ελληνική.

Η πίτα μπορεί να είναι ένα από τα πιο παρεξηγημένα φαγητά. Αυτό το flatbread -στρογγυλό και με μια τσέπη στη μέση- είναι δημοφιλές σε όλο τον κόσμο.

Οι Έλληνες το διεκδικούμε ως δικό μας όπως τόσα άλλα φαγητά.

Άλλωστε η σύγχρονη ονομασία πίτα προέρχεται από την Ελλάδα.

Η πίτα όμως είναι βασικό στοιχείο της ισραηλινής κουζίνας που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε εστιατόριο, σούπερ μάρκετ, κατάστημα με φαλάφελ, και σπίτι στη χώρα. Είναι επίσης δημοφιλές σήμερα σε μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου.

Κατά καιρούς, το Ισραήλ έχει κατηγορηθεί ακόμη και ότι κλέβει τα παράσημα αυτού του εμβληματικού ψωμιού, κι ας είναι σχετικά κάτι το πρόσφατο το ότι έχει γίνει τόσο τρέντυ σε όλο τον κόσμο.

Είναι όμως ένα εβραϊκό φαγητό;

Στο σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ η πίτα είναι ένα πανταχού παρόν εθνικό φαγητό που σερβίρεται σχεδόν σε κάθε γεύμα, που τρώγεται ως συνοδευτικό με ισραηλινά αγαπημένα παραδοσιακά πιάτα όπως χούμους, φαλάφελ και διάφορες σαλάτες. 

Πάμε ένα μικρό γεωγραφικό-γαστρονομικό ταξίδι;

Η πίτα έχει ρίζες στα προϊστορικά ψωμιά της Εγγύς Ανατολής, δηλαδή την περιοχή που περιλαμβάνει τη Μικρά Ασία -αναλυτικότερα τις: Συρία, Λίβανο, σύγχρονο Ισραήλ, σύγχρονη Παλαιστίνη (εδάφη στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και τη Λωρίδα της Γάζας), Ιορδανία και Αίγυπτο, καθώς και την Αρμενία.

Η περιοχη εκείνη ήταν διάσημη για τη χρήση των δημητριακών και το αρχαίο σιτάρι και το κριθάρι ήταν από τις πρώτες εξημερωμένες καλλιέργειες στη νεολιθική περίοδο περίπου 10.000 χρόνια πριν. Η καλλιέργειά του από τον άνθρωπο οδήγησε σε μια αγροτική επανάσταση στη Γόνιμη Ημισέληνο (Fertile Crescent), η οποία πέρασε από τη διατροφή βασισμένη στο κυνήγι και τη συλλογή τροφής σε μια δίαιτα που περιείχε πολύ σιτάρι και άλλα δημητριακά όπως κριθάρι και σίκαλη.

Καταλάβατε, από κέτο, πιάσαμε τα δημητριακά. Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ.

              Farro Grain

Fun fact: Στη Φαραωνική Αίγυπτο, το σιτάρι ήταν το πιο κοινό σιτηρό. Υποστηρίζεται ότι οι Ρωμαίοι αναφέρονταν λοιπόν στο αποφλοιωμένο σιτάρι ως το σιτάρι του Φαραώ, το οποίο θα μπορούσε να είναι η γλωσσική ρίζα του farro.  Από τα τεστ εγκυμοσύνης μέχρι τις προσφορές του ναού, το κριθάρι και το σιτάρι και τα υποπροϊόντα τους χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς της αρχαίας αιγυπτιακής κοινωνίας και οικονομίας. Το ψωμί και η μπύρα ήταν μια διατροφική βάση, ένα θεμελιώδες συστατικό σε ιατρικά φάρμακα, μια μορφή αποζημίωσης και μια συχνή προσφορά στους θεούς. Το κριθάρι και το σιτάρι έπαιξαν επομένως έναν απαραίτητο ρόλο στην οικοδόμηση και τη διατήρηση του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού. Και σε πολλά ιερογλυφικά το σιτάρι είναι ο σταρ.

Το ψωμί ήταν κεντρικής σημασίας σε όλες τις κοινωνίες της Μεσοποταμίας, όπου προέρχονται οι παλαιότερες γνωστές γραπτές αναφορές και συνταγές παρασκευής ψωμιού, όπου τα ψωμάκια σαν πίτα που ήταν μαγειρεμένα σε tinûru ή tannur ή tandoor, αποτελούσαν βασικό στοιχείο της διατροφής με πολλές ομοιότητες με πίτα. Εδώ είναι ένας φούρνος tandoor, με τις πίτες να ψήνονται στο πλάι του…

Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία καταγραφή της φουσκωμένης με ατμό, δύο στρώσεων pocket pita στα αρχαία κείμενα ή σε κανένα από τα μεσαιωνικά αραβικά βιβλία μαγειρικής, και σύμφωνα με ιστορικούς τροφίμων ήταν πιθανότατα αργότερη ανάπτυξη και μπορεί και να έγινε τυχαία, αν κάποιος άναψε τον φούρνο σε ψήλη θερμοκρασία κατά λάθος. Πολλά πιάτα βγαίνουν έτσι!

Ο ιστορικός τροφίμων Charles Perry σημειώνει ότι οι μυριάδες αφηγήσεις για τη Γη του Ισραήλ στα μέσα του 1800 δεν κάνουν καμία αναφορά σε ψωμιά που ψήνονται στο φούρνο με μια τσέπη αέρα στη μέση. «Τείνω να συμφωνήσω ότι (το ψωμί με τσέπη) είναι σχετικά πρόσφατο. Δεν βρίσκω αναφορά στο ψωμί με τσέπη στα μεσαιωνικά αραβικά βιβλία μαγειρικής…. Ο κόσμος αρέσκεται να πιστεύει ότι τα δημοφιλή φαγητά μιας περιοχής είναι μεγάλης αρχαιότητας. Αλλά ένα πράγμα που διδάσκει η ιστορία των τροφίμων είναι ότι η μαγειρική, όπως και τα περισσότερα πολιτιστικά φαινόμενα, υπόκειται στη μόδα».

Και σαν άνθρωποι αγαπάμε τα trends ανέκαθεν. Ό,τι και να ήταν αυτά.

Υπάρχει και η Εβραϊκή βιβλική προέλευση, αν πιάσουμε το θρησκευτικό κομμάτι. Πάντα υπάρχει και ένα θρησκευτικό κομμάτι, μπορεί και εκεί να υπάρχουν επιρροές από την εποχή που γράφτηκε η Βίβλος και να κατανοεί ο αναγνώστης περί τίνος πρόκειται.
Η παλαιότερη καταγραφή για κάποιον που έψησε αυτό το είδος ψωμιού προέρχεται από 4.000 χρόνια πριν, όταν περιγράφει πώς ο Αβραάμ ετοίμασε ένα ψωμί που ψήνεται γρήγορα, το pat, για τους καλεσμένους του.

Αφού εμφανίστηκαν στον Αβραάμ τρεις άγγελοι μεταμφιεσμένοι σε άντρες, ο Αβραάμ  είπε στους καλεσμένους του: «Θα φέρω μια μπουκιά ψωμί (πατί στα εβραϊκά) για να μπορέσετε να συντηρηθείτε…». Δεδομένου ότι ο Αβραάμ αργότερα ζήτησε από τη σύζυγό του, Σάρα, να ετοιμάσει πιο χρονοβόρα αρτοσκευάσματα, φαίνεται ότι αυτό που έκανε για τους καλεσμένους του μέσα σε λίγα λεπτά, να έμοιαζε με τη σύγχρονη πίτα. Το εβραϊκό ψωμί pat ήταν πιθανώς η πρώτη πίτα.

Παρόλο που η λέξη πίτα θεωρείται συνήθως ελληνική στην προέλευση, ο μεγάλος ιστορικός τροφίμων Ραβίνος Gil Marks σημείωσε ότι οι Έλληνες μάγειρες άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο μόνο στην Αναγέννηση -και πιθανότατα εισήχθησαν στην πίτα από Σεφαρδίτες Εβραίους που κατέφυγαν στην Ελλάδα από την Ισπανία μετά το 1492. Οι Έλληνες Εβραίοι επινόησαν τη λέξη πίτα!

«Όταν οι Σεφραδίτες έφτασαν στην Θεσσαλονίκη σε μεγάλους αριθμούς μετά το 1492, η λέξη πίτα δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στην ελληνική γλώσσα», παρατήρησε ο Ραβίνος Μαρκς. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης άρχισαν να αποκαλούν τα πιο λεπτά ψωμιά “πίτα”.

Η λέξη έπιασε και εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και μετά στην Τουρκία ως όνομα για το στρογγυλό, γρήγορα ψημένο ψωμί με τσέπη. Στη Θεσσαλονίκη, όπου από το 1519 έως τις αρχές του εικοστού αιώνα οι Εβραίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, ήταν φυσικό η λέξη να εξαπλωθεί στους μη Εβραίους και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα, ήταν trendy όπως είπα! Ο όρος επηρέασε επίσης τη ναπολιτάνικη λέξη πίτσα, και σύντομα εμφανίστηκαν μια σειρά αρτοσκευασμάτων στην Ελλάδα με το ίδιο όνομα. Στην Παγκόσμια Έκθεση του 1964 στη Νέα Υόρκη, η πίτα παρουσιάστηκε σε ένα άγνωστο κοινό ως ισραηλινό ψωμί!

Κλασικά είχα πει στον εαυτό μου δεν θα κοιτάξω τίποτα για την πίτα.

Yeah… Έμαθα τα πάντα και για την καλλιέργεια δημητριακών και σιτηρών σε όλη την περιοχή. Ελπίζω η περιέργεια να μην σκότωσε την νίντζα, κινδυνεύω! 

בתיאבון (betay-avon)

Κοινώς, καλή όρεξη!