Keto Churros

Κάθως μπήκαμε στη νέα χρονιά, σίγουρα τις γιορτές περάσαμε από κάποιο bazaar που είχε πολλές λιχουδιές. Εδώ στη Δανία τα churros είναι πολύ δημοφιλή.

Δεν έχουν απλή ιστορία. Και, ναι, θα την πω!

Όπως και στα περισσότερα φαγητά, η ιστορία διχάζεται σχετικά με το πώς ακριβώς μας ήρθαν τα churros. Το σίγουρο είναι ότι έχουν ένα περίπλοκο γαστρονομικό ταξίδι στο οποίο βλέπουμε την παράδοση χέρι-χέρι με την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την πολιτιστική συγχώνευση και ναι, ας το πω, the yumminess factor. Αν δεν ήταν νόστιμα δεν θα είχαν γίνει φίρμες σε όλο τον κόσμο!

Churros around the world.

Η ευρέως αποδεκτή θεωρία αποδίδει την εφεύρεση του churro στην Ισπανία από βοσκούς τον 16ο αιώνα. Οι Ισπανοί βοσκοί δημιούργησαν λέει τη λιχουδιά ως σνακ να τρώνε κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών στα βουνά και ήταν εύκολο να γίνει και να τηγανιστεί σε ανοιχτή φωτιά.

Λένε ότι το όνομα προέρχεται από το πρόβατο Churra που είναι μια παραδοσιακή ισπανική φυλή γνωστή για την ανθεκτικότητά της και την προσαρμοστικότητά της σε διάφορα περιβάλλοντα και έχουν στριφτά κέρατα όπως πολλές φορές γίνονται τα churros. Νομίζω αυτή είναι η ρομαντική απόδοση της ιστορίας του φαγητού αυτού και μάλλον δεν ισχύει.

Μια πιο πιθανή ιστορία λέει ότι οι Πορτογάλοι ναυτικοί, στα πολλά ταξίδια τους, ανακάλυψαν ένα παρόμοιο φαγητό στη Βόρεια Κίνα που ονομάζεται YouTiao, που ήταν αλμυρή ζύμη τηγανητή πάνω σε ένα ξυλάκι και έφεραν πίσω την τεχνική και το άλλαξαν, για να το κάνουν γλυκό επιδόρπιο. Εκείνη την εποχή πρέπει να σκεφτούμε ότι και η ζάχαρη ήταν ένδειξη στάτους στην κοινωνία και αυτή ήταν ξαφνικά παντού! Δεν ήταν πολύ συνηθισμένα τα πολύ γλυκά επιδόρπια. Γνωστά ως sonhos, τα πορτογαλικά churros έχουν σχήμα παρόμοιο με το ισπανικό churro, αλλά είναι συνήθως μικρότερα και έχουν πιο αέρινη υφή. Πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη και μερικές φορές γεμίζονται με κρέμα.

Άλλες φήμες και θεωρίες λένε ότι η έννοια της τηγανισμένης ζύμης μπορεί να έχει προκύψει ανεξάρτητα σε διάφορους αρχαίους πολιτισμούς και προφανώς ισχύει αυτό. Διαφορετικοί πολιτισμοί θα μπορούσαν να πειραματιστούν με παραλλαγές τηγανισμένης ζύμης, όλοι έφτιαχναν ψωμί, βάζοντας έτσι τις βάσεις για την τελική δημιουργία του churro.

Κατά τη διάρκεια της μαυριτανικής κατοχής της Ιβηρικής χερσονήσου, οι Μαυριτανοί ίσως εισήγαγαν την τεχνική του τηγανίσματος της ζύμης στην Ισπανία. Αυτή η επιρροή θα μπορούσε να έχει συμβάλει στη δημιουργία του churro συνδυάζοντας μαυριτανικές πρακτικές με τοπικά συστατικά και προτιμήσεις.

 

Fun Fact: Τον 16ο αιώνα, ειδικά μεταξύ των ατόμων υψηλής τάξης, επικρατούσαν πράγματι οδοντικά προβλήματα και προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης. Η βασίλισσα Ελισάβετ Α της Αγγλίας, για παράδειγμα, ήταν γνωστή για την αγάπη της για τη  ζαχαρίτσα  και έχει τεκμηριωθεί ότι είχε πολλά οδοντικά προβλήματα.

Επιπλέον, αυτή η τεράστια κατανάλωση ζάχαρης δεν ήταν μόνο πρόβλημα στα δόντια. Και η ουρική αρθρίτιδα οργίαζε! Έτσι, ακόμη και οι βασίλισσες έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πάρα πολλών σνακ με ζάχαρη!

 

Μετά οι Ισπανοί άκουσαν για τη νέα γαστρονομική απόλαυση από τους γείτονές τους και προφανώς σκεφτηκαν, σιγά οι τιποτένιοι, εμείς μπορούμε καλύτερα, κι έβαλαν τη δική τους πινελιά –γιατί προς θεού δεν αντιγράφουμε, περνώντας τη ζύμη μέσα από ένα κορνέ σε σχήμα αστεριού που δίνει στο τσούρο τις χαρακτηριστικές γραμμές του.

Στην Ισπανία, υπάρχουν εξειδικευμένα καταστήματα που ονομάζονται churrerías που επικεντρώνονται αποκλειστικά στο σερβίρισμα churros. Αυτά τα καταστήματα συχνά ανοίγουν νωρίς το πρωί, προσφέροντας churros ως πρωινό. Η γενέτειρα του churros, η Ισπανία, προσφέρει το παραδοσιακό μακρύ και στριφτό churrο! Πόσο παραδοσιακό είναι δεν ξέρω η αλήθεια, αλλά τελοσπάντων, έχουν μια φοβερή τραγανότητα τα πιο λεπτά !

Το churro μάζεψε τις βαλίτσες του και πήγε στην Αμερική με Ισπανούς εξερευνητές και αποίκους. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου υπέστη διάφορες προσαρμογές και εκεί. Κάποιες χώρες στη Νότια Αμερική έχουν τις δικές τους εκδοχές των churros. Για παράδειγμα, στην Αργεντινή, τα churros είναι παρόμοια με την ισπανική ποικιλία αλλά είναι πιο ίσια και λεπτά. Στη Βραζιλία, έχουν churros recheados, τα οποία είναι γεμάτα με γλυκές γεμίσεις όπως το dulce de leche.

Στο Μεξικό, τα churros εξελίχθηκαν και εκεί σε μια γλυκιά απόλαυση και οι πλανόδιοι πωλητές άρχισαν να τηγανίζουν τη ζύμη και να την περιχύνουν με κανέλα και ζάχαρη, γεννώντας το τσούρο που αναγνωρίζουμε σήμερα. Στο Μεξικό όμως, τα churros αναφέρονται συνήθως ως churros με σοκολάτα. Τα μεξικάνικα churros είναι ελαφρώς παχύτερα και κοντύτερα από την ισπανική έκδοση και συχνά επικαλύπτονται με ζάχαρη και κανέλα, παρόλη την έξτρα σοκολάτα με την οποία συνήθως σερβίρονται.  Μιλάμε για ενα φλιτζάνι παχύρρευστη, γλυκιά σάλτσα σοκολάτας για βούτες. Φαίνεται και οι Μεξικανοί, βάζουν σοκολάτα παντού!

Τα Churros κέρδισαν δημοτικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των μεξικανικών και ισπανόφωνων κοινοτήτων. Έγιναν βασικό προϊόν σε εκθέσεις, καρναβάλια και λούνα παρκ, που συχνά σερβίρονταν με σάλτσες σοκολάτας ή καραμέλας.

Τα Churros έχουν επίσης βρει το δρόμο τους στις καρδιές των ανθρώπων σε ασιατικές χώρες όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία. Στη Νότια Κορέα, μπορείτε να βρείτε τσούρο κορεατικού τύπου που συχνά γεμίζουν με γλυκές γεμίσεις και επικαλύπτονται με αρωματισμένη ζάχαρη. Στην Ιαπωνία, τα kurōzu είναι παρόμοια με τα παραδοσιακά churros, αλλά μπορεί να είναι μακρύτερα και πιο λεπτά.

 Στις Φιλιππίνες, τα churros ονομάζονται tsurro. Συχνά είναι πιο λεπτά και πιο κοντά από την ισπανική εκδοχή και σερβίρονται με διάφορα ντιπ, συμπεριλαμβανομένης της σοκολάτας και της καραμέλας.

Σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τα churros είναι γνωστά ως trdelník ή trdlo. Αυτά τα churros συνήθως γίνονται τυλίγοντας τη ζύμη γύρω από ένα κυλινδρικό καλούπι και ψήνοντάς την σε ανοιχτή φλόγα. Στη συνέχεια επικαλύπτονται με ζάχαρη και διάφορες επικαλύψεις όπως κανέλα, ξηρούς καρπούς ή σοκολάτα.
Τα Churros έχουν προσαρμοστεί στα τοπικά γούστα και προτιμήσεις, με αποτέλεσμα διαφορετικά σχήματα, μεγέθη και γεύσεις ανάλογα με την περιοχή.

Άλλο ένα ταξιδεμένο φαγητό!

Αυτές οι τοπικές παραλλαγές δείχνουν την ευελιξία των churros και τον τρόπο προσαρμογής τους στις τοπικές γεύσεις και τις γαστρονομικές παραδόσεις. Ενώ η βασική ιδέα της τηγανισμένης ζύμης παραμένει σταθερή, η συγκεκριμένη προετοιμασία, το μέγεθος και οι επικαλύψεις μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από τη μια περιοχή στην άλλη, προσφέροντας μια ποικιλία από εμπειρίες churro σε όλο τον κόσμο. Όλα αυτά από μία απλή, ταπεινή τηγανητή ζύμη! Η κάθε περιοχή έκανε τα churros δικά της!

Είτε λοιπόν το απολαμβάνετε σε μια παραδοσιακή churrería, είτε ως μοντέρνο fusion επιδόρπιο, το churro συνεχίζει να ευχαριστεί τους γευστικούς κάλυκες και να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, καθιστώντας το ένα διαχρονικό και λατρεμένο σνακ με μια γλυκιά ιστορία που εκτείνεται σε αιώνες και ηπείρους. Έτσι, την επόμενη φορά που θα απολαύσετε ένα ζεστό, ζαχαρένιο τσούρο, να σκεφτείτε τι έχει περάσει αυτο το σνακ, για να φτάσει στο δικό σας στομάχι! Δεν απολαμβάνετε απλώς μια γευστική απόλαυση αλλά ένα κομμάτι γαστρονομικής ιστορίας με παγκόσμια επιρροή! 

…σε κέτο νιώθετε και το δικό μου άγχος αν θα τραγανίσουν ή όχι.

Έχω ξανακάνει churros. Δεν έβαλα ποτέ τη συνταγή γιατί δεν τραγανίζανε όπως τα ήθελα και μόλις κρύωναν ήταν πολύ μαλακά.

Αυτά εδώ είναι όπως πρέπει, λεπτά πιστεύω πίανουν την υφή που πρέπει.

Τηγανίστε τα, βάλτε τα σε χαρτί, και πριν τα σερβίρετε, ξανατηγανίστε τα!

Τηγανίστε τα μέχρι να φτάσουν τη χρυσή, τραγανή, ακαταμάχητη τελειότητα που τους αξίζει.

Enjoy!